Nowe uznanie

Nasza droga w Kościele Droga każdego dzieła Bożego jest wnikliwie badana przez Kościół, który rozpoznaje je w małych krokach, nadając mu odpowiednią „szatę”, dostosowaną do wzrostu, rozwoju życia i charyzmatu pracy. Nasza droga w  Kościele poczyniła pierwsze kroki w uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 1998 roku. W tym dniu, Wspólnota Wieczernik, przez ręce ówczesnego biskupa Saluzzo J. E. Biskupa Diego Bona, została rozpoznana jako Prywatne Stowarzyszenie Wiernych na okres trzech lat „ad experimentum”. Po latach pracy dla młodych ludzi i wspólnego życia z nimi, w tym dniu otrzymaliśmy uznanie Kościoła: odtąd Wspólnota nie była już tylko dobrym dziełem kogoś, ale stała się częścią Kościoła, rękoma i sercem tej Matki i Nauczycielki, która od 2000 lat służy ludzkości i głosi Zmartwychwstałego. Następnie w uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 2001 r., Wspólnota Wieczernik została uznana jako Publiczne Stowarzyszenie Wiernych, wciąż jeszcze na trzy lata e „ad experimentum”. Z uwagi na rozwój i stabilność dzieła w czasie, 8 grudnia 2005 r., w Uroczystość Maryi Niepokalanej obecny biskup Saluzzo J. E. Ks. Bp Giuseppe Guerrini, ostatecznie uznał Wspólnotę Wieczernik jako Publiczne Stowarzyszenie Wiernych na Prawie Diecezjalnym. Geneza i cenny dar nowego uznania Rozszerzenie Wspólnoty Wieczernik poza obszar diecezji i kraju sprawiło, że wielu Biskupów w różnych krajach Europy i świata, w których jest obecna nasza Wspólnota, zachęcało nas do rozpoczęcia procesu zatwierdzenia papieskiego dla tego dzieła. Przełom nastąpił jednak dopiero po tym, jak Matka Elvira Petrozzi, założycielka Wspólnoty, wzięła udział jako słuchacz w Synodzie Biskupów na temat Eucharystii w październiku 2005 r., gdzie dała świadectwo „cudu Eucharystycznego” zmartwychwstania młodych ludzi dzięki Eucharystii celebrowanej i adorowanej w naszych domach. Dopiero wówczas poczuliśmy, że nadeszła „godzina” rozpoczęcia z pokorą tego procesu, aby sprawdzić, czy istnieją warunki do uznania ze strony Stolicy Apostolskiej. Zasugerowano nam, aby zwrócić się o uznanie jako Międzynarodowe Stowarzyszenie Wiernych do Papieskiej Rady ds. Świeckich. Po uzyskaniu pozytywnej opinii naszego Biskupa Diecezjalnego, który w pełni poparł tę drogę, zaczęliśmy pierwsze kroki. Nastąpił czas opracowywania Statutów, zgodnie z otrzymanymi wkazówkami i dzięki współpracy ekspertów, którzy towarzyszyli nam w tym projekcie. Ten „czas pracy” był „czasem łaski”, ponieważ liczne uwagi otrzymane w trakcie, pomogły nam uporządkować ze spokojem to wszystko, co Duch Święty w swojej fantazji miłości zrodził w ostatnich latach. Odkrywaliśmy coraz wyraźniej, krok po kroku, dzięki mądremu kierownictwu ze strony Kościoła, „nasze” oblicze. Cennym darem tego uznania jest jeszcze silniejsza więź, jaka łączy nas z Ojcem Świętym, z sercem Kościoła powszechnego i z jego najwyższymi współpracownikami. To oznacza wejście na palcach, z naszym ubóstwem, słabością i małością, do wielkiej Misji Powszechnej Kościoła, Matki i Służebnicy ludzkości, która niesie „dobrą nowinę ubogim, więźniom wolność, smutnym radość.” Jesteśmy jeszcze bardziej Kościołem, zjednoczeni z sercem Papieża, dzieło złożone w Jego ręce i na Jego służbę, odpowiedzialni za ten wielki dar. Daty „opatrznościowe” Zawiadomienie o pozytywnym przyjęciu Statutów i ich zatwierdzeniu na okres pięciu lat, dotarło do nas w miesiącu czerwcu. Papieska Rada ds. Świeckich wskazała, że jest powszechną praktyką, by dekret o uznaniu nosił datę znaczącą dla Wspólnoty. Wybraliśmy datę od 16 lipca 2009, wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, urodziny Wspólnoty. Miło jest widzieć na tej drodze czułą dłoń Maryi Dziewicy, która nas prowadzi i wspiera: u schyłku naszego roku jubileuszowego XXV lecia Wspólnoty Cenacolo, Kościół przyjmuje nas w Swoim powszechnym sercu i wysyła nas na ulice świata . To ponowne wyruszenie w drogę, z nową siłą, w nowym świetle, z nową przynależnością, która wymaga nowej dojrzałości, odpowiedzialności i zaangażowania, lecz daje nam tak wiele radości. Także termin wręczenia samego dekretu, w sposób niezaprogramowany, ale opatrznościowy, przypada w dzień „specjalny”: 16 października jest przecież dniem, w którym „człowiek z daleka”, Jan Paweł II został wybrany na Papieża. To jeszcze jeden powód więcej do radości, że będziemy w Rzymie w tych dniach, by dziękować Bogu i Najświętszej Maryi Pannie: nasza Wspólnota narodziła się, rozwijała i rozrastała w czasie trwania pontyfikatu Jana Pawła II, a teraz po rozpoczęciu XXVI roku życia została „rozpoznana” i kontynuuje drogę dojrzewania w Kościele, prowadzona pewną ręką przez Ojca Świętego Benedykta XVI. Trzymamy się jedną ręką Jana Pawła II, drugą Benedykta XVI: trzymani przez nich obu za ręce, kroczymy pewnie naprzód! Nowości w drodze dla „naszych” Sióstr Podczas wysiłków podejmowanych w celu sporządzenia statutu zgodnie ze wskazówkami Papieskiej Rady ds. Świeckich, zostały również bardziej wyraźnie zarysowane reguły dla „naszych” sióstr. Ich dotychczasowa droga była do tej pory drogą życia religijnego, zakonnego, co zostało potwierdzone przez habit i welon oraz publiczne składanie ślubów zakonnych na ręce biskupa. Dlatego otrzymaliśmy wskazania, by ich droga, która pur wywodząc się z tego samego charyzmatu, posiada jednak szczególną tożsamość, została unormowana przez kanony specyficzne dla życia zakonnego. Tak więc, w porozumieniu z naszym Biskupem Diecezjalnym, trwają przygotowania statutu Publicznego Stowarzyszenia Wiernych diecezjalnego, mającego stać się w przyszłości Instytutem Życia Konsekrowanego dla kobiet. To miło widzieć, że na tej drodze, którą Bóg kroczy z nami, drodze zweryfikowanej przez Kościół, zrodziły się różne formy życia i przynależności do charyzmatu wspólnotowego, gdzie każdy może znaleźć „swoje” miejsce w służbie Królestwa Bożego, zgodnie ze swoim powołaniem i oczekiwaniami serca.

Stampa questa pagina